«Αν δεν δυνάστευαν / τα πάθη και τα µίση τις καρδιές / πόσο χαρούµενο θα ήταν / το ταξίδι της ζωής...», γράφει σε ένα από τα ποιήµατά του στο «Ταξίδι» ο 98χρονος σήµερα Ηλίας Σιµόπουλος στη νέα του ποιητική συλλογή «Ράθυµες ώρες» (Αρκαδικές Εκδόσεις Επιλογή - Μεγαλόπολη) από το χωριό Κραµποβό (σηµερινό Καστανοχώρι της Αρκαδίας). Ο Ηλίας Σιµόπουλος µέσα από τα ποιήµατά του αναπολεί τα χρόνια που πέρασαν γεµάτα ζωή, γεµάτα αθρώπους. Ο ίδιος βλέπει σήµερα την ερήµωση που απλώνεται γύρω, ανοίγει διάπλατα τα φύλλα της καρδιάς του στην αγέραστη µνήµη, θυµάται τη µάνα του «Δεν ζητούσε δόξες / και λαµπρές ανοίξεις / µόνο λόγο χώµα / και λίγο νερό / για να φυτέψει το όνειρο...», αλλά και τον πατέρα του «Δεν έγραψες στίχους εσύ / και ποτέ µου δεν θα άλλαζα εγώ / µε το αλέτρι την πένα / Μ' απ' τους δυο µας πατέρα / Ποιητής µόνο εσύ ήσουν...». Ο Ηλίας Σιµόπουλος δεν σταµάτησε ποτέ να γράφει και να αγωνίζεται. Από µαθητής ακόµη στο γυµνάσιο, τα ποιήµατά του και τα κείµενά του δηµοσιεύονταν στη «Διάπλαση των Παίδων». Αργότερα µε το ψευδώνυνο Παύλος Ροδής δηµοσίευσε ποιήµατά του και άλλα λογοτεχνικά κείµενα σε περιοδικά και εφηµερίδες. Απλός, κατανοητός και συνάµα γήινος και ανθρώπινος, ο Αρκάς Ηλίας Σιµόπουλος, παρά τα χρόνια που κουβαλάει στην πλάτη του, πλάθει µε µαεστρία τις λέξεις έτσι ώστε τα νοήµατα να θυµίζουν και κάτι από τον καθένα µας, από το παρελθόν µας και την καθηµερινό µας αγώνα για µια θέση στον ήλιο, κυρίως σήµερα που η χώρα µας περνάει δύσκολες ώρες:
«Αγώνας είναι πάντα η ζωή / ενάντια στο φόβο / στους δηµαγωγούς / στους κλέφτες / στη µονόφθαλµη δικαιοσύνη / στους θανάτους από την πείνα / και στους άδειους λόγους των πολιτικών...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου