~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
σελίδες της εφημερίδας "Αρκαδικό Βήμα" συντάκτες: Αγαθή Γρίβα-Αλεξοπούλου, Πάνος Αϊβαλής, Πόπη Βερνάρδου, Ζαχαρούλα Γαϊτανάκη,
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Buchhandel Bowker Electre Informazioni Editoriali Micronet Nielsen Book Data

~~~~~~~~~~~~~~~~

~~~~~~~~~~~~~~~~

yfos

yfos
"O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν' ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό...". Γκαίτε.

Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2016

Το Βιδιάκι, μέσω της έκθεσης ζωγραφικής της Πηνελόπης Τσουκαλά - Γεωργάκα, με τίτλο: "Στις όχθες του Ερυμάνθου"…





Το 2015 έκανα την ωραιότερη διαδρομή της ζωής μου. Ταξίδεψα με την ψυχή, τα πινέλα και τα υπέροχα χρώματα υδατογραφίας, στον τόπο γεννήσεως μου, το Βιδιάκι, μέσω της έκθεσης ζωγραφικής με τίτλο:

Στις όχθες του Ερυμάνθου
Περιδιαβαίνοντας πλάι στα ορμητικά νερά
φερμένα από πηγές ταλέντου, γνώσης
αντίκρισε καθρέφτισμα χρωμάτων
φύση ευειδής, έργο έλευσης θεϊκής
εμφύσησε συλλογισμούς απέραντους
γεμάτους ευτυχία, πάθος, πλήρεις χυμών
μες στα άνθη, τα δέντρα τα πουλιά
κι ο ήχος τους ανακινούσε αναμνήσεις
ζωής αέναης, αλλοτινής…
Άραγε απέναντι τι να βρισκόταν
στην άλλη πλευρά του ποταμού
Καλύτερα θαρρώ η φαντασία να το πλάσει
με χέρια νοερά, σαν πινελιές ενθύμησης
στο μέρος εκείνο, το μοναδικό
στις όχθες του Ερυμάνθου…


Το δάσος του χωριού είναι απίστευτης ομορφιάς. Κατάφυτο από τεράστιες ήμερες βελανιδιές, κουμαριές, ρείκια, φτέρες, σφέλαχτα, σπάρτα, πολύχρωμα αγριολούλουδα, την άνοιξη είναι πραγματικά ένας παράδεισος. Το ποτάμι με τα ορμητικά νερά του συμπληρώνει το ιδανικό τοπίο.
Νιώθω τυχερή που γεννήθηκα εδώ. Αξίζει τον κόπο να επισκεφτείτε την περιοχή για να το δείτε κι εσείς. Αυτόν τον τόπο, δυστυχώς, κάποιοι θέλουν να τον καταστρέψουν φτιάχνοντας υδροηλεκτρικό εργοστάσιο με ανυπολόγιστες συνέπειες για το περιβάλλον.
Το σχολείο του χωριού, δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, έκλεισε φέτος τα100 του χρόνια Είναι ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα. Δυστυχώς, δεν λειτουργεί πια όπως και τόσα άλλα σχολεία λόγω ελλείψεως μαθητών. Τον Αύγουστο του 2014, 32 χρόνια μετά, αποφασίσαμε να ανοίξει το σχολείο, να μπουν τα παιδιά και να ζωγραφίσουν. Αφού μιλήσαμε γενικά για ζωγραφική, ύστερα πήραν πινέλα και μπογιές  δημιουργώντας  με κέφι και ενθουσιασμό. Τους ζήτησα και μια δεύτερη ζωγραφιά να την έχω για να τα θυμάμαι. Μεγάλη η συγκίνηση σε γονείς , γιαγιάδες και παππούδες βλέποντας το σχολείο να γεμίζει φωνές και γέλια ύστερα από τόσα χρόνια. 


Θυμήθηκαν παλιότερες εποχές και περιστατικά ενώ μερικοί δεν μπόρεσαν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους. Ένα χρόνο αργότερα. τον περασμένο Αύγουστο, το σχολείο μετατράπηκε σε χώρο πολιτισμού.  Έτσι φιλοξένησε και την έκθεση. Υπήρχε ένα πλούσιο πρόγραμμα εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων. Επιθυμία όλων είναι να συνεχιστούν οι εκδηλώσεις και το σχολείο να γίνει πολιτιστικό κέντρο. Με έκπληξή μου διαπίστωσα πως οι υδατογραφίες μου είχαν ζωηρέψει κάτω από το πλούσιο αρκαδικό φως. Η συγκίνηση μου ήταν μεγάλη που τα έργα έφτασαν στον προορισμό τους. Στα εγκαίνια, ο συγχωριανός μου Γιώργος Κολιόπουλος  (εκτός της αμέριστης βοήθειάς του) είχε μία έκπληξη για μένα.  Έφερε τον νεαρό βιολιστή Δημήτρη Κυριακόπουλο που την υπέροχη μουσική του απολαύσαμε  όλοι.  Η Θεοδώρα Ροτζοβά επίσης απήγγειλε το ποίημα με απίστευτο συναίσθημα. Χάρηκα πολύ όταν ο δάσκαλός μου κος Κωνσταντίνος Κηπουρός, 93 ετών, μου έσφιξε το χέρι λέγοντας  πως τα απλά συγχαρητήρια είναι πολύ λίγα. 


Είναι Βιδιακίτης και συγγραφέας του βιβλίου: Βιδιάκιο Γορτυνίας, η γενέτειρά μου.  H έκθεση έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο όταν ένα νεαρό ζευγάρι που μένει μόνιμα στο  χωριό είδε για μία ακόμη φορά τα έργα μου κι αποχώρησε αγκαλιασμένο από την αίθουσα. Ευχαριστώ πολύ όλους τους επισκέπτες που με τίμησαν με την παρουσία τους κι όσους συνέβαλλαν για την πραγματοποίηση της έκθεσης , ιδιαίτερα τον αγαπημένο μου φίλο Αναστάσιο Σεντονά για το ποίημά του, που με συγκίνησε βαθύτατα. 
Τον σύλλογο των απανταχού Βιδιακιτών για την ολόπλευρη στήριξή τους. Την επιχείρηση Αρκαδιανή, το κτήμα Σπυρόπουλου, την επιχείρηση Οικοφάρμα για τις ευγενικές τους χορηγίες. Επίσης την εφημερίδα σας Αρκαδικό Βήμα για την δημοσίευση της είδησης. 
Επόμενο θέμα ζωγραφικής η Αρκαδία του χτες. Γι αυτό λοιπόν και ζητώ αντίγραφα παλιών φωτογραφιών που θα μπορούσα να αναπαραστήσω καλλιτεχνικά, όπως εικόνες από τα χωριά μας, όργωμα, αλώνισμα, φούρνισμα, διάβασμα με λάμπα πετρελαίου και πολλές άλλες. Όποιος μπορεί και θέλει ας με βοηθήσει.

~~~~~~~~~~~~~
Βιογραφικό

Η Πηνελόπη Τσουκαλά Γεωργάκα γεννήθηκε στο Βιδιάκι Αρκαδίας. Από το 1984 έως το 2006 διατηρούσε το δικό της εργαστήρι ζωγραφικής στην Πλάκα. Όλα αυτά τα χρόνια δημιούργησε πολλές κι ενδιαφέρουσες δουλειές αξιοποιώντας διάφορα υλικά και ποικίλες τεχνοτροπίες. Έχει κάνει μία ατομική έκθεση στην Art10Gallery με υδατογραφίες, με τίτλο Χρώματα Ψυχής. Έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις. Φιλοτεχνεί και κοσμήματα. Ζει κι εργάζεται στην Αθήνα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ειδήσεις